Είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους στη ζωή, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν με πολύ αγάπη και άνεση.

Έχοντας ως πρότυπο τους γονείς μου, έμαθα από μικρή να εμπιστεύομαι και να σέβομαι τον Θεό, στις εύκολες αλλά και στις δύσκολες περιστάσεις. Ωστόσο, δεν είχα ποτέ δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις σε ορισμένες σημαντικές αλήθειες και διδασκαλίες της χριστιανικής πίστης: γιατί και πώς ο Θεός με αγαπά, ποιος είναι ο ρόλος του Ιησού για τη σωτηρία μου και τη ζωή μου, πώς μπορώ να αντιμετωπίσω τη ροπή προς την αμαρτία που υπάρχει μέσα μου τόσο φυσικά όσο και η αναπνοή μου. Προσπαθούσα να έχω μια συνεπή, κατά το δυνατό, εκπλήρωση των εκκλησιαστικών μου υποχρεώσεων, με την ελπίδα ότι αυτό θα μου έδινε την πολυπόθητη εσωτερική ειρήνη και την επιδοκιμασία του Θεού. Η αλήθεια είναι ότι αυτό συνέβαινε μετά από κάθε εξομολόγηση ή άλλη θρησκευτική πράξη, αλλά κρατούσε μόνο λίγες ώρες ή μέρες. Πίστευα ότι αυτή ήταν η φυσιολογική χριστιανική ζωή, το να προσπαθώ διαρκώς να εξευμενίζω τον Θεό με τη συμπεριφορά και τις «θυσίες» μου, πράγμα που συχνά μου φαινόταν τόσο ανέλπιδο όσο ο μύθος του Σισύφου.

Ώσπου κάποτε, στα 28 μου χρόνια, συνέβη μια βαθιά κρίση στην προσωπική μου ζωή, που με έφερε μπροστά σε ένα υπαρξιακό αδιέξοδο. Παρότι τα είχα καταφέρει πολύ καλά στον επαγγελματικό και κοινωνικό τομέα, ένιωθα ότι η ζωή μου δεν είχε έναν αξιόλογο στόχο που να υπερβαίνει την ύπαρξή μου και να μου δίνει κίνητρο και κατεύθυνση για να αναπτυχθώ ως προσωπικότητα. Συγχρόνως, βίωνα ένα βαθύ αίσθημα μετάνοιας κι απογοήτευσης για τον τρόπο που χειρίστηκα ορισμένα σημαντικά ζητήματα στη ζωή μου, χωρίς παράλληλα να ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να έχω κάνει ώστε να αποφύγω ή να διορθώσω κάτι από αυτά. Κι αυτό με γέμιζε απόγνωση.

Την ίδια χρονική περίοδο, ή πιο στενή μου φίλη βίωνε μια ριζοσπαστική μεταστροφή στη ζωή της, από την αθεΐα στη χριστιανική πίστη. Το βίωμα της εμπιστοσύνης της σε ένα Θεό που την αγαπούσε και ήταν πρόθυμος να τη συγχωρέσει και να την αποδεχθεί ως παιδί Του ήταν τόσο αυθεντικό και δυνατό, ώστε με έλκυσε και με έκανε να ελπίζω. Σκεφτόμουν ότι αν υπήρχε μια τέτοια διάσταση στο χαρακτήρα του Θεού, αγάπη κι αποδοχή χωρίς όρους, ήθελαν όσο τίποτε να τη ζήσω κι εγώ. Τότε απηύθυνα μια θερμή έκκληση στον Θεό, να πάρει τη ζωή μου στα χέρια Του. Και έγινε ένα ισχυρό θαύμα. Το πρώτο πράγμα που ένιωσα να αλλάζει μέσα μου ήταν να με πλημμυρίζει ένα αίσθημα ειρήνης και αγαλλίασης, εντελώς ανεξάρτητο από τις εξωτερικές συνθήκες που εξακολουθούσαν να είναι αντίξοες, και βίωσα ένα έντονο αίσθημα συντροφικότητας, που με συνοδεύει μέχρι σήμερα. Ένιωθα ότι ο Κύριος είχε ανταποκριθεί στην προσευχή μου και μου χάρισε τον εαυτό Του.

Έτσι, ξεκίνησα μια πορεία σχέσης με τον Θεό, βασισμένη σε μια πιο ενσυνείδητη πίστη, όπου έβλεπα τον Κύριο να συμβάλλει καθοριστικά στη διαμόρφωσή της. Ανακάλυψα για πρώτη φορά τη σπουδαιότητα της Αγίας Γραφής ως το μέσο για να γνωρίσει κανείς την αυθεντική προσωπικότητα του Θεού και ως το θεμέλιο για να χτίσει μια προσωπική σχέση μαζί Του. Κατάλαβα επιτέλους ποιος ήταν ο ρόλος του Χριστού για τη σωτηρία του ανθρώπου και ποια είναι η σημασία Του στη δική μου ζωή. Ο Ιησούς έγινε ένα πρόσωπο οικείο και φιλικό, ένιωσα την αγάπη και την αποδοχή Του και την ανταπέδωσα με όλη μου τη δύναμη. Το ’Αγιο Πνεύμα απέκτησε, για πρώτη φορά, μια πραγματική θέση στην πίστη και την εμπειρία μου. Η ζωή μου και η προσωπικότητά μου άρχισαν να διαμορφώνονται κάτω από την επίδραση αυτής της εμπειρίας. Σήμερα, αρκετά χρόνια μετά, συνεχίζω με χαρά κι ευγνωμοσύνη την πορεία προς τη στενότερη σχέση μαζί Του και θεωρώ ότι είναι η πιο συναρπαστική περιπέτεια ζωής. Κάτω από το φως της παρουσίας του Θεού, η ζωή μου έχει πραγματικά αιτία, σκοπό και αξία στην προοπτική της αιωνιότητας!